“Letanía el olvido” ( shih origjinalin )
Unë jam e frikësuar dhe nuk duhet të jem Unë i di shkallët e qiellit Retë, zogjtë janë të lidhura së bashku nga E qeshura e fluturave Unë jam e frikësuar dhe nuk duhet të jem Unë e kuptoj dritën, ligjërimin e saj Por ,është ftohtë; është natë Dhe çdo gjë është e trashë, e drejtë, çdo gjë shkurtohet Unë jam e frikësuar jam dy ose as një Gjithmonë pranë jush e vetëm Unë jam e frikësuar nga këto duar; Këto duar, kjo shpinë Ky zë në fund të rreshtit Lavë e pastër në stomakun e oqeanit Më kanë mësuar të mendoj në pafundësi Ata kanë zbuluar arpegionin e heshtjes Por unë jam e frikësuar armiku, vetja ime Vetën e mbështjell në lëkurën time Shoqja ime e përditshme Si një gjuhë e vdekur Si një hije e rrallë Ashtu si një Ati ynë Unë jam e frikësuar dhe tashmë është ditë
TRADUCCION de EDITA KUÇI UKA
Añadir comentario